კრებულში შესული ათი მოთხრობის ავტორებს ფორმალურად მხოლოდ ერთ რამ აერთიანებს - ისინი წერენ დღეს, წერენ ქართულ ენაზე და არიან ქალები. წიგნის მიზანიც სწორედ ესაა, მეტ-ნაკლებად დავინახოთ, რას წერენ დღეს ქართულ ენაზე ქალები.

„სოფლის ღირსებაში“ შსულია 45 ქალისა და 2 კაცის მონათხრობი, ჩაწერილი 2007 წლის ზაფხულში და შემოდგომაზე საქართველოს ყველა რეგიონის 29 სოფელში... გარდა ამისა, წიგნში გამოქვეყნებულია ფრაგმენტები „მეხსიერების კვლევის ცენტრის“ არქივის სხვადასხვა წლების კოლექციებიდან.

წიგნი ჩვენი ისტორიის 100-ზე მეტ წელიწადს ეხება და წარმოადგენს მოვლენებს, როგორც ეს მოვლენები ადამიანებმა განიცადეს, დაიმახსოვრეს და, თავიანთი კეთილი ნებით – გვიამბეს. აღმოჩნდა, რომ ამ ასწლეულში, გასული საუკუნის დასაწყისიდან ვიდრე ჩვენს დღემდე, ყველაზე მწარედ დამახსოვრებული და მოსათხრობი ადამიანს აქვს შურისძიების, მტრობის, გაუტანლობის, ანგარიშსწორების, სისხლიანი კონფლიქტებისა და ომების ამბები. 

თუკი ყვარლის მხრიდან დაუყვებით გზას ლაგოდეხის მიმართულებით, ერთმანეთის მიყოლებით, სულ რაღაც ორმოციოდე კილომეტრზე, შეხვდებით ოსების (წიწკანაანთ სერი), უდების (ზინობიანი), ავარელების (ჩანთლისყურე, თივი, სარუსო), აზერბაიჯანელების (კაბალი, განჯალა, უზუნთალა) და ცოტა მოშორებით მალაკნების (გრაფოვკა) სოფლებს, ხოლო თუ ცოტა ღრმადაც შეიხედავთ, გაგაოცებთ თავისებურება იმ სოციალურ-კულტურული ყოფისა, თითოეულში რომ სუფევს.

წიგნს ჰქვია “სოციალური სამართლიანობისა და მშვიდობის ფილანთროპია”, ხოლო 18818 არის კოდი, რომელიც დონორმა - “ღია საზოგადოება - საქართველო” მიანიჭა ამავე სახელწოდების ჩვენს პროექტს. “18818” არის “ფონდი ტასოს” საქმიანობის ანგარიში, მაგრამ არა მხოლოდ ფონდის და ცხადია, არასრული. აქ უფრო წერია “რატომ”, როგორ” და “რისთვის”, ვიდრე “ვინ” და “რა”.