„საკუთარ ოთახში“ ვირჯინია ვულფთან ერთად მკითხველი ქართველ ქალებსაც შეხვდება. აქ თავმოყრილია მათი ნამუშევარი, ლიტერატურული ესეები, მხატვრული თარგმანები. საგაზეთო სტატიები და პიესა, შექმნილი XIX საუკუნის 80-იანი წლებიდან მოყოლებული, 1929 წლამდე. „საკუთარი ოთახი“ წიგნის საერთო სათაურად, მინიშნებაა ქალთა შემოქმედების ერთიანი სივრცისა, რომელიც უსაზღვროდ ღიაა და ამავე დროს, ყოველი ავტორის განუმეორებლობითაა დაცული.

პლათმა საკუთარი სახელით მხოლოდ ერთი პოეტური კრებული გამოსცა, ხოლო მისი ავტობიოგრაფიული რომანი „ზარხუფი“ ლონდონში, ვიქტორია ლუკასის ფსევდონიმით პოეტის სიკვდილამდე ერთი თვით ადრე დაიბეჭდა. სწორედ ამ წიგნით, რომელიც რამდენიმე წელიწადში სხვა ევროპულ ენებზეც თარგმნეს, აღმოაჩინეს ფემინისტებმა სილვია პლათი, როგორც ბრწყინვალე სიმბოლო მეამბოხე ხელოვანი ქალისა.

1936-38 წლებში დაწერილ რომანს – „ჟამი სულიერების ზეობისა“ მკითხველი გადაჰყავს ოციანი წლების საფრანგეთის ზნე-ჩვეულებათა შემაძრწუნებელ სინამდვილეში, არნახული ნგრევითა და გაუგონარი სისხლისღვრით სავსე წლებში; მსოფლიო ომს მილიონობით ადამიანი ემსხვერპლა; მთელი მგლოვიარე თაობა სასოწარკვეთას და უიმედობას მოეცვა; სწორედ ამ საზარელმა წლებმა შვა დადაისტებისა და სიურრეალისტების დიდი ამბოხება, კოქტოსეული დენდიზმი, ესთეტიზმი (კოქტო ხშირად სტუმრობდა ჟაკ მარიტენს „მეუდონში“) და „ქველმოქმედებისა და უანგარობის“ თეორია (რომელიც საოცარი სარკაზმით, სისასტიკითა და სიმკაცრით აღვსილმა ბოვუარმა ხელმოცარული და არშემდგარი პოეტის, დენის შარვალის პერსონაჟის მეშვეობით გაგვაცნო).