წიგნში ბოლო ოცი-ოცდახუთი წლის მანძილზე განვითარებული გენდერული ლანდშაფტის ცვლილებები, ძირითადი ნიშნულები და ტენდენციებია აღწერილი. აგრეთვე, შეჯამებულია არასამთავრობო სექტორის მუშაობის მთავარი მიღწევები.

ამ წიგნში 24 ადამიანის ისტორიაა თავმოყრილი: დავიწყებული ამბების მოგონებები; გავლილი გზა ინფიცირებიდან კოვიდის დამარცხებამდე; ჩაკეტილი საჰაერო საზღვრებითა და სახმელეთო გზებით, გაყოფილი ოჯახებით, ყოველდღიურობაში გაჩენილი უცნაური ტერმინებითა თუ საზრუნავით. ასევე უამრავი სხვა სიახლით, როგორიცაა: დისტანცირება, პირბადეების ტარება, კარანტინსა თუ იზოლაციაში გადასვლა, სახლის კართან პოლიეთილენის პარკებში გახვეული, გარეთ ნაცვამი ტანსაცმლის მოთავსება თუ საკვები პროდუქტის ქაფიანი წყლით რეცხვა...

წიგნში განხილულია ადამიანის ორგანიზმში მიმდინარე პროცესები, რომელთა უმრავლესობა ხასიათდება მკვეთრი პერიოდულობით და რომლებიც არამარტო ინარჩუნებენ, არამედ, ზოგ შემთხვევაში, საგრძნობლად ცვლიან ადამიანის ბიოლოგიურ რიტმებს. ამ პროცესებისა და რიტმების პარამეტრები მნიშვნელოვნად იცვლება ასაკთან ერთად, რაც ხელს უწყობს სხვადასხვა პათოლოგიური პროცესის განვითარებას.

პროექტი „იკითხე სტრიქონებს შორის: (პოსტ) პანდემიური ეკონომიკური გავლენა ქალთა უფლებადაცვით ორგანიზაციებზე ბულგარეთში, საქართველოსა და უკრაინაში“ იკვლევს და აღწერს შავი ზღვის რეგიონში თანადროულად არსებული კრიზისებიდან წარმოშობილ მრავალ სირთულეს, რომელიც დაკავშირებულია (პოსტ) პანდემიურ ეკონომიკურ შედეგებსა და ასევე, ახალწარმოშობილ საგანგებო მდგომარეობასთან – რუსეთის შეჭრასთან უკრაინაში.

სოფლად მცხოვრებ ქალებს, რომლებთანაც `ფონდმა ტასომ~ ინტერვიუები ჩაიწერა, შეიძლება, მანამდე არც არავინ დალაპარაკებია საკუთარი ცხოვრების შესახებ. მათ საბჭოთა კავშირში იცხოვრეს, ქვეყანაში, სადაც უბრალო ადამიანი სახელმწიფოს და ერთადერთ მმართველ, კომუნისტურ პარტიას არ აინტერესებდა და არც სატკივარსა და პრობლემებზე ხმამაღლა საუბარი იყო მიღებული. თუკი ქალები დაიჩივლებდნენ, ისევ ერთმანეთში, თორემ საჯარო სივრცე ტოტალურად კონტროლდებოდა. წიგნში წარმოდგენილი ჩვიდმეტი ინტერვიუდან, მხოლოდ ერთი რესპონდენტია მამაკაცი, რომელიც დედის, ლუბა კონჯარიას ამბავს ყვება.

წიგნი ეძღვნება ცნობილ ქართველ მეცნიერს, ძველი ქართული მწერლობის ისტორიის მკვლევარს, საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსს, ელენე მეტრეველს. კრებულში თავმოყრილია მოგონებები ელენე მეტრეველზე, მის შსახებ საუბრობენ მისი კოლეგები, ოჯახის წევრები და მეგობრები. 

მე-20 საუკუნის საქართველოს ისტორიას თუ რეტროსპექტულად გადავხედავთ, ვნახავთ, რომ მსოფლიო მნიშვნელობის ყოველგვარი კატაკლიზმები თავისებურ ასახვას ჰპოვებდა ქვეყნის საზღვრისპირა რეგიონებზე, განსაკუთრებით მის იმ ნაწილებზე, სადაც ეთნიკურად და რელიგიურად განსხვავებული ხალხებით დასახლებული ტერიტორიები ემიჯნებოდა ერთმანეთს. ასეთ ~ რეგიონთა რიცხვს მიეკუთვნება თუშეთიც, რომელსაც ჩრდილოეთიდან ჩეჩნეთი ესაზღვრება, ხოლო აღმოსავლეთიდან _ დაღესტანი. 

2005 წლის აგვისტოში პროექტის ავტორმა და მეგრული ტექსტების შემკრები და გამომცემელი საზოგადოების პროგრამის შემდგენელმა მაგალი თოდუამ სოფელ სალხინოში(მარტვილის რაიონი) ჩაიწერა მეგრული ენის მასალები ლოლა ჯგერენაიასაგან, რომელსაც სწორედ იმ თვეში შეუსრულდა 90 წელი (გარდაიცვალა 2007 წლის აგვისტოში 92 წლის ასაკში).

კრებულში შესული ათი მოთხრობის ავტორებს ფორმალურად მხოლოდ ერთ რამ აერთიანებს - ისინი წერენ დღეს, წერენ ქართულ ენაზე და არიან ქალები. წიგნის მიზანიც სწორედ ესაა, მეტ-ნაკლებად დავინახოთ, რას წერენ დღეს ქართულ ენაზე ქალები.